//= $monet ?>
На пурра фаҳмид, ки модари угай дар ибтидо бо ӯ чӣ сӯҳбат мекард, аммо аз рӯи рушди минбаъдаи ҳодисаҳо, баръало аз бисёр бонувонаш шикоят мекунад - синаҳои калон, дар ҳолати вай, ки пӯшидани он бе масҳ доимӣ душвор аст. Ва масҳ кардани синаҳояш ва инчунин тамоми баданаш. Ва ин гапи маъшуқаи сиёҳпӯсташ буд, ки пеш аз он ки бо онҳо бистарӣ шавад, ман якбора фаҳмидам – ба модари угайаш ҳамдардӣ карда, ба ӯ кумак кард! Ҳамин тавр буд, ҳамин тавр не?
Дар охири даќиќаи чорум духтар фаллуси падарашро дар њолати хеле аљиб ва барояш нороҳаткунанда мегирад. Тамошо кардан аламовар. Падар метавонист маслиҳати хуби падарона диҳад - роҳи дуруст, таълим, ташвиқ.